Fietstocht naar Santiago de Compostella

Interview met Paul Rottier en Gianni Agosti
Paul en Gianni zijn op zaterdag 2 september 2023 om 7.30 uur uit Zuiddorpe vertrokken voor een fietstocht naar Santiago de Compostella. Op zondag 24 september kwamen ze daar aan en dinsdag 26 september waren ze weer thuis. Een bijzondere reis van 2 Avantiers die regelmatig samen ‘gravelen’ en naast het fietsen dezelfde hobby hebben: er op uit met de camper. Maar ruim 3 weken elke dag samen, is wel even iets anders. We zijn benieuwd naar hun verhaal.

Hoe kwamen jullie op het idee voor deze reis?
Paul was met zijn vrouw Ria met de camper op reis en kwamen in Saint-Jean-Pied-de Port. Dit is een Middeleeuws dorpje aan de voet van de Pyreneeën in Frans Baskenland. Dit dorp staat vooral bekend als het startpunt van de ‘Camino Francés’. Dit is een wandeltocht van 775 km naar Santiago de Compostella.
Toen Paul dit tegen Gianni vertelde, kwam al snel een fietstocht naar Santiago de Compostella ter sprake. Gianni liep hier al een tijdje in zijn hoofd mee rond. Dat zou toch fantastisch zijn om dit met ons 2 te doen, zeiden ze tegen elkaar.
Voor Paul als pensionado wat makkelijker, voor Gianni met zijn werk  wat moeilijker te regelen. Maar waar een wil is, is een weg, in dit geval wel een lange weg. Het plan was eerst om in het voorjaar te gaan, maar dat kon Gianni met het werk niet organiseren. Achteraf maar goed ook, want het weer was toen slecht.

Wat hebben jullie als voorbereiding gedaan?
De eerste stap was de inschrijving bij het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Hier is veel informatie beschikbaar over wandelen en fietsen naar Santiago de Compostella. Van elk land (België, Frankrijk en Spanje) kochten we een boekje met o.a. routes, mogelijkheden voor overnachting en waar te eten en te drinken. Tijdens onze fietstocht kwamen we er wel achter dat niet alle informatie up-to-date was. Als je dankt een slaapplek te hebben en de (nieuwe) eigenaren van het pand weten van niets, moet je zelf weer iets anders zoeken.
Ze hebben vooraf geen ‘boekingen’ gedaan. Je weet op zo’n lange tocht niet precies hoe de dagen verlopen.
Paul en Gianni fietsen redelijk veel en ook lange(re) afstanden, zoals de Grenspalentochten van ruim 200 km. Dus extra fietskilometers trainen was niet nodig. Ze zijn wel een week voor vertrek naar Geraardsbergen gefietst met bepakking en de Muur opgereden. Dat was wel even wennen, maar goed dat we dat gedaan hebben. De juiste balans met die fietstassen is belangrijk. Ook merkte ze dat je moet die tassen niet makkelijk naast elkaar kunt rijden en niet zo snel kunt fietsen. Dat zou misschien iets zijn voor de Avantiers op woensdagavond.

Hoe namen jullie de noodzakelijke spullen mee?
Paul en Gianni hebben op hun gravelbike een bagagedrager gemonteerd met aan beide kanten een fietstas. Ook van voor aan de fiets was het nodig om wat bagage te zetten, omdat anders de achterkant te zwaar wordt en je kan steigeren, zoals Gianni met de proefrit ondervond.
En ja, natuurlijk niet teveel meenemen. Dat kan ook niet en elke kilo extra is er één teveel.
Naast 2 stuks fietskleding (geen lange broek) wat ondergoed, slippers, een Ipad (Gianni voor het werk) en E-reader (Paul). Totaal ongeveer 15 kilo. Dat was dan wel (bijna) elke dag even een wasje doen, onder de douche of in een wasserette.

Hoe waren de routes die jullie hebben gereden?
We hebben vanaf de 2^e dag (Doornik) de routes gevolgd die in de boekjes van het Genootschap staan. Het eerste stuk is één route. In Frankrijk waren er 3 verschillende routes. Je kunt op veel verschillende (stempel)plaatsen een tempel halen. Paul en Gianni hadden er ongeveer 2 per dag. Je kunt dan na de tocht een certificaat ophalen. Dat hebben ze niet gedaan. En helaas heren: geen Avanti-punten.
De dagelijkse etappes hebben we zelf bepaald rekening houdend met de afstand, het ‘parcours’ en de aankomstplaats. Zeker het laatste bleek wel belangrijk. We hebben op een gegeven moment gekozen om in een wat grotere plaats aan te komen in verband met het eten en slapen.
De dagelijkse afstand varieerde ongeveer tussen de 60 en 150 km. Als je vele kilometers in België. Frankrijk en Spanje rijdt, kan het niet anders dan dat de routes zeer gevarieerd zijn qua landschap en ook de ‘weg’ was verschillend. Vlak, glooiend en steile beklimmingen.
De wegen/fietspaden waren over het algemeen goed. En nu komt de verrassing: in België was dit het minst. Soms waren er gravelstroken waar Paul en Gianni zich natuurlijk als een vis in het water voelden.
De omgeving van Bordeaux was door de lange rechte stukken vrij saai. Na de Pyreneeën was er in Spanje best wel een aantal dagen met heftig klimwerk.
Gianni en Paul hebben zeker genoten van de prachtige vergezichten. Je kunt met 2 man makkelijker ergens stoppen om te genieten van het uitzicht, foto’s te maken of iets te bezichtigen.
Voor de statistici: Paul en Gianni hebben bijna 2.300 km gefietst met 24.000 hoogtemeters tot 20% en de langste beklimming was ongeveer 17 km.

Hoe waren de weersomstandigheden?
Het weer moet je altijd maar afwachten, maar Paul en Gianni hebben het wat dat betreft wel getroffen. De eerste week, zeker in Frankrijk, was het erg warm (35 graden). Daarna prachtig fietsweer. Bij vertrek smorgens was het natuurlijk wat frisser dan later op de dag. Een enkele keer hebben ze even wat regen gehad, zoals op de top van de bergen. Daar was het overigens soms ook koud met 4 graden.
Goed dat de weergoden ons goed gezind waren, want we hadden met onze kleiding niet echt rekening gehouden met slecht weer. We hebben de hele reis in de korte broek gereden en zonder jasje. Af en toe even ons jack aangehad voor de kou op de berg en de regen.

Hoe hebben jullie het eten en de overnachtingen geregeld?
We hadden vooraf afgesproken om de 1^e dag tot Doornik te fietsen en hadden daar al een overnachting geboekt. Vanaf Doornik hebben we de route(s) van het Genootschap opgepakt.
De eerste 2 dagen reden we ‘volle bak’. Maar dan zeiden we tegen elkaar: het is best nog ver en wat staat ons nog allemaal te wachten. Je kunt ook blessures krijgen, bijvoorbeeld aan het zitvlak. Het gaat ook niet om de snelheid, maar om het genieten en het halen van de eindstreep. Dus hebben we ons tempo wat aangepast en veel achter elkaar gereden, wat ook handig was in verband met de fietstassen..
Elke dag geschikte gelegenheden voor drinken, eten en overnachting vinden bleek niet altijd gemakkelijk. Je komt er al snel achter dat in Frankrijk en Spanje in de middag niet veel open is. Je wilt ook niet te ver afwijken van de route, want dat zijn weer vele extra kilometers die je niet dichter bij Santiago de Compostella brengen. We hebben daarom op een gegeven moment de wat grote(re) plaatsen als eindbestemming voor die dag uitgekozen. Je hebt daar meer mogelijkheden. Een ontbijt bij de overnachting vonden we wel belangrijk. Onderweg was het wel eens zoeken naar een lunchplaats of een bakker voor wat broodjes.
Gianni en Paul hebben in die 3 weken een verscheidenheid aan slaapplekken gehad. B&B, hotel, een kasteeltje en een klooster. Gezien de hygiëne was de schoonmaaknon hier al een tijdje weg. Gianni en Paul hebben goede ervaringen met Ibis budget hotels. Dat was hun eerste optie. Goed (kamer en eten) en naar verhouding goedkoop.
Paul en Gianni vonden het opvallend dat je bijna overal met je telefoon kon betalen, zelfs in de dorpjes.

Wat waren de mooie momenten en waren er ook mindere momenten?
We hebben van veel dingen genoten. Maar het mooiste moment is dan toch toen we in Santiago de Compostella op het plein aankwamen waar het vol stond met mensen (veel wandelaars) en vrouw/partner op ons stonden te wachten. Zij waren 2 dagen eerder met de auto in Spanje aangekomen.
Overigens was het opvallend dat we de laatste dag naar Santiago de hele dag niemand onderweg gezien hebben.
Bijzonder is ook dat we de hele reis geen pech gehad hebben. We hadden gekozen om niet met binnenbandjes te fietsen, maar met Latex. Misschien is dat de reden dat we geen enkele lekke band hebben gehad. Het rijdt overigens ook iets comfortabeler.

Mindere momenten waren het soms lang moeten zoeken naar gelegenheden om te eten en te overnachten. Alleen dat al was een ware ontdekkingsreis. Soms was je hier wel 2 uur mee bezig. Ook was soms het eten niet als thuis. Daar moet je lichaam wel even aan wennen.
Vande soms lange saaie wegen weren ze niet zo vrolijk.

Voor Gianni ging het werk tijdens de reis gewoon door. Dit betekende bijna elke dag wel een paar uurtjes werken. Vroeg in de morgen, na het fietsen, na het eten of zelfs midden in de nacht. Dat is wel eens lastig, zeker als je iets niet direct op kunt lossen. Daar had Paul als pensionado geen last van.

Wat blijft jullie het meeste bij?
Gianni en Paul zijn blij dat het niet alleen bij woorden is gebleven, maar de uitdaging samen aangegaan zijn.
Gianni denkt vooral aan de prachtige vergezichten in het hooggebergte en dat hij gedurende de reis steeds sterker werd.
Paul denkt aan iets heel anders. Als je met elkaar op één kamer ligt, hoor je af en toe de ander snurken.
Gianni en Paul kijken terug op een prachtig avontuur. Op de vraag: gaan jullie dat nog een keer doen, antwoordden ze: nee, maar zeg nooit nooit. We denken eerder aan een nieuwe uitdaging.