Toertocht Nevele loopt spaak

Op zaterdagmorgen 2 september 2017 om 8.30 uur vertrekken de volgende Avantiërs voor een toertocht naar Nevele (B): Leen, Ko, Henk, Paul R, Kees O, Gianni, Leon, Patrick L, Danny en mijn persoontje. Voor de eerste keer in mijn wielerleven rijd ik met een achterwiel van iemand anders, Ko. Hij heeft mijn wiel in onderhoud (spaak en slag in het wiel).
Na enkele kilometers rijdt Ko lek waarop ik tegen hem zei: ‘moet je mijn wiel hebben’.
De heenreis verloopt verder prima. Klein zonnetje, lekker tempo om wat bij te kletsen (dat komt er op de woensdagvond om de een of andere reden minder van). Na een kleine 50 km. genieten we in café ’t Vedetje’ naast de kerk van een kopje koffie, een colaatje of een ice tea.

Henk moet om 14.00 uur terug thuis zijn en rekent uit dat dat heel krap zou worden. Hij neemt een wijs besluit door direct terug naar Axel te rijden. Waarschijnlijk heeft hij eens goed rondgekeken en bedacht dat het met dit zooitje ongeregeld wel helemaal niet zou lukken.
Leen heeft de beschrijving van de route, maar we volgen zoals altijd de pijlen op de weg. Er staan echter meer van hetzelfde soort pijlen gekalkt. We slaan in Nevele 4 keer linksaf en ja hoor, we komen weer terug bij het café. Moeten we zo 40 rondjes rond de kerk rijden? Weer naar de 1^e afslag gereden en daar was de verwarring compleet. Een deel rechtdoor, een deel linksaf en een deel stond stil. Leen ging maar eens terug naar het café om te vragen welke pijlen we moesten volgen. Na 3 keer linksaf gingen we met enige twijfel rechtsaf. Na een paar honderd meter was de weg opgebroken en reden we een heel stuk op onverharde weg vol met putten en keien.

Dat kon toch niet de bedoeling zijn? De routebeschrijving van Leen gaf niet de gewenste duidelijkheid. Dan maar eens vragen aan een lieftallige jongedame. Omdat je een vrouw niet mag tegenspreken, volgen we haar aanwijzingen. Weer onverharde weg. Hoe kun je een dorp zo toetakelen, zeker als er zo’n belangrijk wielerevenement is. We rijden door, alleen Leen blijft wat vertwijfeld achter met de routebeschrijving in de hand. We besluiten te stoppen en op het goede nieuws van Leen te wachten dat we ‘op de goede weg’. In tussentijd rijdt een dame op de fiets voorbij die om een of andere reden onze aandacht trekt. En daar komt Leen. Eerst vragen we natuurlijk het belangrijkste aan hem: heb jij die vrouw op de fiets ook gezien? Nee, hij was druk bezig om ons op het juiste pad te krijgen. En ja hoor, we moesten een stukje terug en toen hadden we de goede pijlen te pakken tot we bij een T-splitsing kwamen. Twee soortgelijke pijlen op de weg, de een naar rechts, de ander naar links. Na het bekijken van de routebeschrijving waren we ervan overtuigd dat we naar links moesten. En dat bleek nog goed ook. Ze hebben ons zomaar niet te pakken!
Enkele kilometers voor we terug bij het café waren liep het spaak. De eerste oneffenheid in een Belgische polderweg had ik niet goed gezien (wie rekent daar nou op). Gevolg, een ratelend achterwiel.

Bij het opmaken van de schade bleek een spaak afgebroken en was het wiel krom. Zo krom dat het wiel het frame en de remmen raakte. Gelukkig was Ko erbij en kon hij zijn eigen wiel provisorisch herstellen. Toen we bij het café kwamen bleek het wiel weer vast te lopen.
Het was geen optie om 45 km terug naar huis te rijden. Toen kwam Leen met een lumineus idee, bel de pechdienst. Volgens Leen zijn we via het lidmaatschap van de BWB verzekerd en hebben we recht op depannage onderweg. Ik belde met het telefoonnummer dat Leen me had gegeven en na het uitwisselen van de nodige informatie, kreeg ik te horen dat ze binnen 1 uur ter plaatse zouden zijn. Ze proberen eerst de fiets te maken en lukt dat niet dan brengen ze je met fiets naar huis. In tussentijd had de rest gezellig op terras gezeten onder het genot van een drankje. Mijn koffie had inmiddels de temperatuur van frisdrank.
Iedereen laten wachten had geen zin, dus gingen de anderen op de fiets huiswaarts. Leen had nog ongeveer uitgelegd hoe ik naar huis moest rijden voor het geval dat mijn fiets gemaakt kon worden. Dat stelde me niet echt gerust en dat lag (dit keer) niet aan Leen. Laatst kwam ik pas via een grote omweg op de stempelplaats (Bentille).
Na een kwartiertje stopte een grote bus van een depannagebedrijf.

Ik had net mijn warm bakje koffie op. De man zei: nun kromme wiel manneke, awel dan brenk u naar uis. Fiets ingeladen en weg. Kwartier wachten, drie kwartier rijden en binnen het uur stond ik thuis. Amai das rap! Whatsapp gestuurd naar mijn fietsgenoten die een half uur later (haha) zonder problemen terug in Axel waren. Ik durfde in de app toch niet te zetten: waar blijven jullie nou?
Mannen, bedankt voor de gezellige fietstocht, want dat was het zeker, en de (morele) steun.
Bijkomend voordeel is dat ik als dagkassier nog € 10 voor de pot van Marko heb overgehouden.

Beste lezers, vergeet het bovenstaande en onthoud alleen het volgende:
Bel bij pech onderweg het volgende nummer: 0800 78762 en laat je met een luxe bus lekker thuisbrengen. Helemaal gratis!

Jos