Marmotte 2016

Vertrek uit Axel en Aankomstdatum :

26/06/2016 Bourg d’Oisans.

Met 8 man ingeschreven op de camping in Bourg d’Oisans 2 chalets. Een eindje verder zat Paul Rottier al een week op Camping RCN Belledonne ca 9 km bij ons vandaan, waar later in de week Jeffrey en Peter bij kwamen. Ergens in de buurt zat ook Chris Soetens maar die hebben we heel de week niet gezien. Bij ons in de groep van 8 zat ook Michel Dieleman van TC Hoek. In onze groep was Jos Lambert mee gegaan om vakantie te houden, voor de gezelligheid en om ervaring op te doen voor de toekomst. We hebben Jos maar met z’n allen als supporter/coach benoemd, een taak waarvoor hij in de wieg gelegd is. Jos, Paul, Gianni en Michel zaten in een chalet en Bram, Peter, Patrick en ik ook in een chalet. Na dat we waren geïnstalleerd zijn we in het dorp nog wat gaan eten.

27-6-2016 eerste training/rustdag in de Alpen. Glandon & Croix de fer.  Met Paul Rottier er bij waren we met 9 om deze klim al eens te bekijken op de fiets, mooie omgeving met een prachtige natuur. Boven op de Glandon hebben we geluncht en zijn daarna 2.5 km verder naar de top van de  Col de Croix de fer gereden. Dan een mooie afdaling met snelheden boven de 60km/h. In de avond uren met als kok Bram,Peter en Patrick lekker gegeten op het terras bij ons Chalet. Totaal 81 km gefietst.

28-6-2016 tweede training/rustdag Jos en Ik zelf Col dÓrnon 1371 m een beetje minder zwaar met daarna Villard-notre-Dame dorp met 27 inwoners op 1530 m. Hier hebben wij de middag lunch genomen. Totaal 53 km gefietst.

De anderen hebben de Alpe d’Huez beklommen direct vanaf de camping en terug afgedaald richting Vaujany en van daaruit de Col d’Ornon beklommen Totaal 64,4 km. Zie foto’s.

29-6-2016 derde training/rustdag Jos alleen de Alpe d’huez beklommen. Anderen ?? ik zelf ben alleen naar Allemond gefietst door het dorp en rond het meer. (38 km) aangekomen in Bourg d’Oisans op een terras een lekker ijsje gegeten.  De anderen Patrick,Bram,Paul,Gianni,Peter,en Michel via Lac du Chambon de Col de Sarenne 1999 m over de top naar Alpe d’Huez1860 m gegaan. Daar boven samen met Jos geloncht. Volgens Jos zijn we deze (Woensdag)middag met 4 gaan zwemmen, Jos vond het jammer dat ik toen geen portemonnee bij me had ???

S’ Avonds met de groep bij een Nederlandse restaurant eigenaar gegeten.

30-6-2016 Parkoers verkennen. (met auto) en startnummer/inschrijving ophalen. Toen we de Glandon opreden zagen we Paul,Jeffrey en Peter vertrekken voor hun training. Onderweg koffie gedronken en geluncht in een restaurantje halverwege de Galibier en heel veel mooie foto’s gemaakt. Dit was voor Jos, zeker de 1e col  de zwaarste rit. Misselijk van al die bochten (rijstijl van Patrick??). Geluncht op de Galibier.

Peter en Bram hebben die dag nog via Vaujany een deel van Alpe d’Huez beklommen.

1-7-2016 vijfde dag echte rustdag alleen is Jos nog op z’n eentje naar Les deux Alpes gereden en in het gemeentelijk zwembad gaan zwemmen. S’ Avonds op de camping bij het restaurant gegeten en naar de voetbal gekeken.

2-7-2016 de Marmotte de dag der waarheid. (bijgevoegd mijn verhaal/beleving)

Vertrekdatum : 03/07/2016

—————————————————————————-

Mijn Marmotte

Toen ik 70 jaar was heb ik voor de eerste keer de Marmotte  gereden. Peter en Patrick vroegen mij toen of ik dat op mijn 75^e-ste nog eens ging doen en had daarop ja geantwoord.

Hieronder mijn beleving van deze geweldige klassieker.

Het was mooi weer ca 30º , de start vlak bij de Camping, pad langs een watertje (Chemin du Paradis) betekend pad naar het Paradijs – (weg naar de Hemel). Er werd gestart in groepen, ik was bij de eerste groep om 7.00 uur. Had me voorgenomen om me heel de route van niemand wat aan te trekken en mijn eigen tempo te rijden. In het begin werd ik door bijna iedereen voorbij gereden en ben zo rustig aan het beklimmen van de Glandon begonnen die best heftig is maar de benen waren nog fris en de zon stond nog niet vol aan de hemel. Sinds een aantal jaren is de afdaling geneutraliseerd, omdat deze te gevaarlijk is. Dit betekent dat de tijd stopt bovenop de Glandon en weer loopt nadat je bent afgedaald. En nog steeds zijn hier elk jaar zware valpartijen. Dus heb ik het voorzichtig gedaan. Hierna volgt een moeilijk stuk van ca 35 km door het dal, dat licht vals plat oploopt. Dan volgt de Telegraph, is ook niet de makkelijkste klim, maar belangrijk is hier krachten te sparen. Boven op de Telegraph heb ik op het terras een kopje koffie met appeltaart genomen want dat appeltaartje van Erik in 2011 had me toen geweldig goed gedaan. Ik wilde net vertrekken toen Paul Naessens boven kwam maar mijn advies om ook een appeltaartje te pakken negeerde hij en ging mee in de afdaling. Na een korte afdaling volgt de Galibier. Deze col is lang en zwaar, vooral door de ijle lucht op de top. Maar ja ik dacht nu kom ik in de hemel. De laatste acht kilometer is het zwaarst en vergen het uiterste met passages tot 12% in de laatste kilometers. De temperatuur was 9º en het begon te sneeuwen (natte sneeuw) boven bij de doorkomst eerst wat gegeten, een truitje en mijn regenjack aangedaan. Daarna begon de afdaling, het was heel koud met natte sneeuw en regen/bakken water, ik kan niet vertellen hoe erg dat was, ik dacht nu kom ik niet in de hemel maar in de Hel! Het is niet te beschrijven dat moet je meegemaakt hebben dat duurde meer dan 30 km. Onderweg kon ik niet trappen van de kou en dacht bij mezelf dat ik zou bevriezen.  Aangekomen bij Lac du Chambon was er een omleiding langs de andere kant van het meer. Eerst moest je over een brug en daarna een korte klim, ik was met al die miserie vergeten terug te schakelen en moest van mijn fiets om een 200 meter te lopen, het was nieuwe asfalt en ik kreeg door het lopen mijn benen weer wat op gang.  Het begon wat beter te worden en ter hoogte van Les Deux Alpes begon zelfs de zon weer te schijnen en kwam ik geleidelijk aan weer op temperatuur. Aangekomen in Bourg dÓisans was het weer 30º en dacht ik nu moet het maar gebeuren dit moet lukken. De slotklim duurde wel een uur langer dan normaal maar het gevoel dat je het gaat halen overheerst en zo kom je toch met een fantastisch gevoel boven, waar Jos onze steun en toeverlaat stond te wachten en heel verrast reageerde met de woorden, ben je der al. Nogmaals fantastisch, direct na mij kwam Paul ook boven en zijn we samen door Jos op de foto gezet. Ik weet niet hoe de andere deelnemers het gevoeld hebben maar ik heb boven op Alped’Huez  nog een dansje gemaakt met het gevoel dat ik toch in het Paradijs was gekomen. Jos had uren lang voor ons kou te staan  lijden om dit allemaal mee te maken, geweldig en bedankt.

En natuurlijk iedereen bedankt voor de vriendschap en sportiviteit deze geweldige week. Rest mij nog alleen maar nagenieten van deze mooie Marmotte.

Meeuwis de Jonge.